Öyle anlar, çaresiz zamanlar yaşarsın içinden çıkamazsın yaşadıklarının. Hayatta tek yapmak istediğin doğruyu yaşatmaktır. Yaşayamazsın, ne doğrularına ne dürüstlüğüne kimse onay vermez, çünkü onlar kendi çıkarlarının peşinde koşan çaresiz insanlardır.
Sonra dalarsın mehtaba, yalnızlığına, çaresizliğine bir küfür edersin.
Arkana baktığında kimseyi bulamazsın yürüdüğün yolda. Bir kez daha kızar, bir kez daha küfür edersin 3 kuruş için sana karşı gelenlere. Pişmanlığın sadece güvenipte seni yarı yolda bırakan insanlardır, düşmanların senin umrunda bile olmaz. Durur düşünürsün ben nerede hata yaptım diye. Aslında hiç bir hatan yoktur doğru yapmaktan başka.
Senin tek hatan, tek yanlışın kişilerin çıkarlarına uymamaktır. Eğer buna uymazsan ne kadar doğru bildiğini yaparsan yap senin bu oyunda şansın yok.
Bu oyun karşılıklı satranç oynayanların oyunu değil, bu oyun istediği zarlar gelene kadar tavla atanların oyunu. O yüzden mantık arama bu oyunda. Şansta arama 🙂 nasıl olsa onların istediği zarlar gelene kadar devam edecek bu oyun.
Hayatın gerçeği yada çaresizliğin çıkılmaz noktası. Bir gün elbet iyiler kazanacak. Elbet. Ama o günün bizim zamanımıza geleceğini hiç düşünmüyorum. Belki bizler bu ateşin kıvılcımını yakanlar olacağız. Ancak bir kıvılcım bile bizi hatırlamayacak.